ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Μυθιστόρημα 264 σελίδων ευρισκόμενο σε αναμονή έκδοσης.  Σε περίπτωση ενδιαφέροντος από Εκδοτικούς Οίκους, παρακαλούμε απευθυνθείτε στο email της σελίδας «Επικοινωνία» του Blog.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

H ποπ περιπέτεια των '80s

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Μια νεανική, ρομαντική αλλά και ατίθαση περιπέτεια ζωής. Ένα ταξίδι βουτηγμένο στο ηχόχρωμα της μελωδικής δεκαετίας του 80, με αναπάντεχες και απρόβλεπτες στάσεις. Η πορεία ενός νεαρού μουσικού προς την επιτυχία, συναντά στο διάβα της και ‘φωτογραφίζει’ πολλά γνωστά ονόματα και παράγοντες της ελληνικής μουσικής σκηνής. Μια ιστορία ζωής, που ισορροπεί ανάμεσα στην δόξα και το απόλυτο τίποτα.. Που σημαδεύεται από το παιχνίδι του έρωτα, αλλά και τον πόνο της αγάπης... 

Οι διαδρομές του ταξιδιού, περιέχουν συναυλίες στα πιο διάσημα κλαμπς της εποχής, άρωμα από γαλλικά δάση, χρώμα από τα κανάλια του Άμστερνταμ και κυνηγητό σε πάρκα της Μαδρίτης. Τα ερωτήματα που αναδύονται από το έργο, είναι καθοριστικά: Μέχρι ποιο σημείο φτάνουν οι δυνάμεις του ανθρώπου; Υπάρχει μοίρα που έχει  πάντα τον τελευταίο λόγο; Ο χρόνος όπως σε όλα καταλύτης, διαλύει καταστρέφει και ανασυνθέτει, φέρνοντας στο παγερό τέλος του έργου μια γλυκόπικρη ‘κάθαρση’…

 

Για αυτούς που ταξίδεψαν με καράβι τα όνειρα τους, κόντρα στον άνεμο μέχρι το τέλος…

 

 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

(Μικρό δείγμα έναρξης πρώτου Κεφαλαίου)

«Ακόμα εκεί είσαι..; Έλα τρέχοντας..!»

Ο Πάρις ούτε θυμάται πως έκλεισε το τηλέφωνο,  πως βρήκε τα ρούχα που φόρεσε και  για πότε έπαιρνε το λεωφορείο για το κέντρο… Πετούσε, ανάσαινε τον παγωμένο αέρα και μέθαγε ..

Η φρεσκοβρεγμένη Κηφισίας, μετά βίας γλιστρούσε αργά προς το κέντρο.. Τα αυτοκίνητα τριγύρω, με τους νυσταγμένους ακόμα οδηγούς, αγκομαχούσαν σταματημένα μεσ’ το πρωινό μποτιλιάρισμα. Η υγρασία της καταιγίδας που ‘χε ξεσπάσει χαράματα, τρύπωνε απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο και γινόταν ένα με τις αγουροξυπνημένες ανάσες και τον ιδρώτα των επιβατών.

Αλλά ο Πάρις γελούσε, τραγουδούσε από μέσα του..! Είχε βγει ένας τόσο λαμπερός ήλιος στα μάτια του, που καθόλου δεν τον πείραζε το κρύο και το αγιάζι του Γενάρη.

‘Θα φτάσω… Ναι, θα φτάσουμε εκεί που λαχταράμε! Θα βγούμε στον κόσμο να φωνάξουμε: ‘Έϊ.. Εδώ είμαστε..! Μας ακούτεε..;;’

Κατάλαβε πως χασκογελούσε και παραμιλούσε ακατάληπτα.. Συγκρατήθηκε.. Άρπαξε απ’ την τσάντα το γουόκμαν του, φόρεσε τα ακουστικά και βυθίστηκε αναπαυτικά στην άβολη θέση που ταρακουνιόταν..

Μετά από έναν αιώνα και μιάμιση ώρα έφτασε επιτέλους στην Αχαρνών..

Πόσο πολύ πιο μικρό του φάνηκε το ηρωικό τους ημιυπόγειο..! Το φοιτητικό δυάρι είχε καταφέρει δυό χρόνια τώρα, να χωρέσει τις πιο ατίθασες τους αναπνοές.. Μα τώρα δεν χώραγε τίποτα!

Κατέβηκε κουτρουβαλώντας τα στενά σκαλιά.. Ο Γιάννης τον περίμενε όρθιος, έχοντας ήδη κατεβάσει τρία ποτήρια κονιάκ.

«Επιτέλους ρε μάγκα μου.. Ηρθες!  Νόμιζα πως θα σκάσω εδώ μέσα..Τα καταφέραμε, με ακούς;;;»

 

………......…....……………. Συνεχίζεται.....................................

 

Υ.Γ. Για προτάσεις Εκδοτικών Οίκων παρακαλούμε χρησιμοποιείστε το email: artgreece@yahoo.gr   Ευχαριστούμε!