Νόμοι ανήλιαγοι στεγνοί την ζήση μας
θερίζουν
ασήκωτα χαράματα που ο ήλιος δεν τα καίει.
Μας πυρπολούν του σύμπαντος οι φλόγες οι
ματιάστρες
κι ο Λόγος λέει, που στην Αρχή ήταν αυτός
ο Πρώτος.
Που να κοιτάξεις; Δίπλα σου σηκώνονται θερία..
Και πώς να βρει το βλέμμα σου θάλασσα να
μερέψει;
Πρέπει το Κάρμα το άπρεπο πικρά να το
πληρώσεις,
πέτρα την πέτρα σκάβοντας χωρίς Θεό και
Τέλος..
Παζάρια δεν υπάρχουν πια, η σύμβαση έχει
κλείσει.
Η Λάχεση με την Κλωθώ μόνες τα συμφωνήσαν..
Ερήμην σε κλείδωσανε όλο στροφές να
παίρνεις
και όλο στο ξεκίνημα να μένεις
ζαλισμένος..
Ελεύθερο σε είπανε, και τα αυτιά χαϊδέψαν
Τι να το κάνεις τώρα πια το μέλι στις
πληγές σου;
Άλλοι κανόνισαν για σε, προτού να
ανασάνεις
Την πιο μεγάλη πλάνη σου την βάφτισαν Ελπίδα..
