ΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΕΠΑΙΝΟΣ από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου

ΓΛΩΣΣΑ ΑΓΕΡΑΣΤΗ

Η μυροφόρα η λαλιά γεννήθη σε έναν βράχο,

που λούζανε μ’ ορμητικά κύματα οι Αιώνες,

στης Μέσης γης την θάλασσα στο νότιο το άκρο,

ξεχύθηκε αίφνης απ’ τον Νου, να διώξει τους χειμώνες.

 

Στην Κασταλία την πηγή ζυμώθηκε με μύθους,

κι έγινε φιλοσόφημα, μήτρα ιδεών σαν θάμα.

Της Τέχνης πυροδότημα, θεάτρων και ωδείων…

Γλώσσα αγέραστη, παλιά, μα έφηβη αντάμα!

 

Με αυτήν ετραγουδήσαμε σε μύρια πανηγύρια,

σε αυλές τριγύρω από φωτιές, στου Κλύδωνα τον κλήρο,

για ν’ αναστήσουμε βλαστούς από αίμα και θυμάρι…

Μούσα μας λεύτερη γλυκιά,

Γλώσσα θεών κληρονομιά κι Αγίων προσευχητάρι.