Νύμφη Ιερή

 

Αποσπερίσαμε Παρθένα Αθηνά,

στα σκαλοπάτια του υπέρλαμπρου Ναού σου..

Στοίβες γερμένες τα κομμάτια μας χαμαί

σαν τρύπες μαύρες στων Καιρών τη ζέση και την μπόρα..

Να σ’ αποθέτουν ύμνους ακατάπαυστους, λυγμούς

για σένα και για μας…

Που χάθηκες;

Ποια νύχτα μοίρασε στον  Πύθωνα τα μάτια μας;

Ποιος έκρυψε απ’ τον Φοίβο, του Ήλιου τους παλμούς;

Με ιαχές πληρώνουμε εδά και λίθινο αίμα,

σαν να ‘μαστε από σκόνη αλμυρή κι από ανάγκη..

Δεν είμαστε από σμίλη θεϊκή του αχράντου Δία; Πες..!

Ω Ιερή μας αλαβάστρινη θεά,

Ω Νύφη του μεγάλου Λογισμού, αντίκρισε μας!