Αχ Ιθάκη!
Aχ Ιθάκη..!
Γλυκόπικρο ταξίδι στα μύρια κύματα,
με λιγοστές ανάσες σε ηλιόκαυτες
ακρογιαλιές…
Εκεί που Κίρκες σε μαγέψανε και σε
παράτησαν…
Σειρήνες στραπατσάρισαν την ρότα μιας
ατίθασης ψυχής…
Συντρόφοι που δεν άντεξαν στο πάλεμα
του άγριου Ποσειδώνα…
Τ’ αμπάρια μπάσανε αχτίδες στις
ρωγμές τους, κόσμου Άπειρου,
μα ανίκανες εστάθηκαν να σου
στεγνώσουν το πολύκαιρ’ όνειρο.
Απέδρασαν ανήμπορες γυμνές στο
σφύριγμα του Αιόλου.
Ποια
ελπίδα ξέμεινε;
Ποιά πλοία των Φαιάκων θα σε
ταξιδέψουν τώρα χωρίς πανιά,
στον Άγιο Νόστο;
Ποια Ναυσικά θα σου γιατρέψει τις
ακάνθινες πληγές;
Αχ..! Μόνο η θάλασσα έμεινε ανοικτή
πλέον έως το τέρμα…
Η θάλασσα και η καρδιά σου που δεν
στέρεψε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου